กฎหมายน่ารู้ ตอนที่ 260 : นายจ้างไม่ต้องจ่ายค่าชดเชยแก่ลูกจ้างซึ่งเลิกจ้าง

กฎหมายน่ารู้ ตอนที่ 260 : นายจ้างไม่ต้องจ่ายค่าชดเชยแก่ลูกจ้างซึ่งเลิกจ้าง จ่ายค่าชดเชยเลิกจ้าง ในอนาคตได้” ฎีกานี้ถือเป็นการวางหลักกฎหมายที่สำคัญมาก เท่ากับคลี่คลายปัญหาข้อกฎหมายทำให้การไล่ออกที่ได้กระทำด้วยวาจามีผลใช้บังคับ ทำให้สัญญาจ้างแรงงานมีผลสิ้นสุดลง แต่นายจ้างจะต้องจ่ายค่าชดเชย ค่า จ่ายค่าชดเชยเลิกจ้าง 6 ทำงานครบ 20 ปีขึ้นไป ได้เงินชดเชยไม่น้อยกว่า 400 วัน สำหรับเงินชดเชยเลิกจ้าง นายจ้างจะจ่ายให้ในกรณีที่ลูกจ้างถูกเลิกจ้างโดยที่ไม่ได้มีความผิด หรือไม่ได้ลาออกเอง

จ่ายค่าชดเชยเลิกจ้าง การถูกเลิกจ้างเนื่องจากมีความผิดร้ายแรง หรือเรียกว่าการไล่ออกนั้น จะไม่ได้ค่าชดเชยและไม่ได้สิทธิ์ในการลดหย่อนภาษี แต่ถ้าหากว่านายจ้างได้มีการจ่ายค่าชดเชยให้ ค่าชดเชยที่ได้รับ 300,000 บาทแรกจะได้รับการ

จ่ายค่าชดเชยเลิกจ้าง ทุพพลภาพระดับเสียหายรุนแรง รับเงินทดแทนการขาดรายได้ 50% ของค่าจ้างรายวันตามมาตรา 57 ตลอดชีวิต ค่าบริการทางการแพทย์ กรณีเจ็บป่วยปกติ: เข้ารักษาพยาบาลที่สถานพยาบาลรัฐ ถูกเลิกจ้าง 30 วัน ได้รับเงินชดเชย 7,500 บาท ถูกเลิกจ้าง 60 วัน ได้รับเงินชดเชย 15,000 บาท ถูกเลิกจ้าง 90 วัน ได้รับเงินชดเชย 22,500 บาท ถูกเลิกจ้าง 120 วัน ได้รับเงินชดเชย